|
|
|
|
 | |  |
| Rolandzie, mój towarzyszu, zadzwoń w róg! Karol usłyszy, ciągnie teraz przez wąwozy. | |
 | |  |
|
 |
| | |
| Nie daj Bóg, aby ktoś mógł powiedzeć kiedy, że przez pogan zadzwoniłem w róg. | |
| | |
|
|
|
|
|
|
|
| | |
| Czemu miałby Cię ktoś hańbić? Wielkie jest wojsko tego obcego nasienia. | |
| | |
|
|
| | |
| Tym większa moja ochota! Nie daj Bóg, aby z mojej przyczyny Francja miała stracić imię! | |
| | |
|
|
|
|
Roland czuje, że śmierć jest blisko. Modli się do Boga za swoich parów, aby ich przyjął do nieba. Roland czuje, że dobiegł już kresu.
|
|
|
|
 |
| | |
| Boże, przez Twoją łaskę, za moje grzechy, wielkie i małe, jakie popełniłem od godziny urodzenia aż do dnia, w którym poległem. | |
| | |
|
|
|
