|
Sa tulong ni Elias nakalaya sa piitan si Crisostomo Ibarra. Tumakas sila kasama si Maria Clara. Tinungo nila ang lawa at tinahak ang kadiliman. [Setting: lake, namamangka]
|
|
|
|
 | |  |
| Maria Clara: Crisostomo.... ipagpatawad mo ang aking nagawa. Ipinagpalit ko ang iyong mga sulat sa mga sulat ni... Padre Damaso. [no reaction: Crisostomo] | |
 | |  |
|
 |
|
|
|
|
|
|
| | |
| Maria Clara: Gusto ko lang na mapawalang-sala ka....At may nais din akong tuklasin... | |
| | |
|
|
| | |
| Crisostomo: Alam ko...Alam ko Maria Clara. Huwag ka ng magpaliwanag. Huwag kang mag-alala pinatatawad na kita... Ikaw na siyang tanglaw ko sa aking kadiliman.. | |
| | |
|
|
|
|
Sandaling nabalutang ng liwanag at dagundong ang madilim at payapang paligid. Mabilis ang mga pangyayri. Nagkahiwahiwalay ang tatlo at inakala ni Maria Clara na nabaril ang kanyang mahal
|
|
|
|
 |
| | |
| Elias: Yuko!! Ang mga patrol konstabularyo!! [putok] | |
| | |
|
|
|
