|
Η σχÎση σε αναταÏαχή.
|
|
|
|
 | |  |
| Ήκουσες ΑÏετοÏσα μου τα θλιβεÏά μαντάτα, ο κÏÏης σου μ' εξόÏισε στης ξενιτιάς τη στÏάτα. | |
 | |  |
|
 |
| | |
| Τα λόγια σου ΡωτόκÏιτε, φαÏμάκιν εβαστοÏσα, κι οÏδ' ήλπιζα ουδ' ανίμενα Ï„' αυτιά μου ÏŒ,τι ακοÏσαν! | |
| | |
|
|
|
|
Η ενδοσκόπηση...
|
|
|
|
| | |
| ΚατÎχω γω, κι ο κÏÏης σου, γÏήγοÏα σε παντÏεÏγει, Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ, γυÏεÏγει. | |
| | |
|
|
| | |
| Και πώς μποÏÏŽ να σ' αÏνηθώ, κι α θÎλω δε μ' αφήνει, τοÏÏ„' η καÏδιά που ÎµÏƒÏ 'βαλες, τσ' αγάπης το καμίνι. | |
| | |
|
|
|
|
|
|
|
| | |
| Κι ουδΠμποÏείς να αντισταθείς σα θÎλουν οι γονείς σου, νικοÏν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσσει η ÏŒÏεξή σου! | |
| | |
|
|
| | |
| Κι α δε θελήσει η μοίÏα μας να σμίξωμεν ομάδι, η ψη σου ας ÎÏθει να με βÏει χαιÏάμενη στον Άδη! | |
| | |
|
|
|
