|
Sa pagbubukangliwayway, kung kelan ang kinang ng araw ay unti-unting sumisibol, tinahak ni Crisostomo ang landas tungo sa nagniningning na liwanag....
|
|
|
|
 | |  |
| Crisostomo: Tutuloy na ho ako. | |
 | |  |
|
 |
| | |
| Rafael: Mag-ingat ka iho. Mag-aral kang mabuti doon at parati mong tatandaan na ang edukasyon mo ang tanging kayamang maipamamana ko sa yo. | |
| | |
|
|
|
|
|
|
|
| | |
| Crisostomo: Oho, pagbubutihan ko. [Magmamano] | |
| | |
|
|
| | |
| Rafael: Sige humayo ka anak, lakbayin mo ang landas patungo sa liwanag. Ako ay narito lamang at maghihintay sa iyong pagbabalik. [ magyayakapan] | |
| | |
|
|
|
|
At tinahak ni Crisostomo ang daan patungo sa liwanag—ang landas patungo sa Europa upang doon ay mag-aral. Walang sinayang na oras at pagkakataon ang binata na tuklasin ang kayamanan ng mundo—ang k
|
|
|
|
|
|
|
|
