|
|
|
|
 | |  |
| Crisostomo: Oo, pag-asang balang araw mararating ng mga Pilipino ang ulap ng tagumpay at kasaganahan. | |
 | |  |
|
 |
| | |
| Sobrang matayog ang iyong mga pangarap Ibarra. Grandioso! Huwag naman sanang lumaki ang iyong ulo. Tandaan mo isa ka pa ring Pilipino. Lakbayin mo man ang daigdig ang dugong nananalaytay sa iyo ay Ind | |
| | |
|
|
|
|
|
|
|
| | |
| Crisostomo: Huwag nyo sanang masamaing mangarap ako ng mataas para sa aking mga kababayan—isang bagay na pinagkait ng Espanya sa kanila! | |
| | |
|
|
| | |
| Damaso: Wala kang pinag-iba sa iyong ama! | |
| | |
|
|
|
|
Muli, lumisan si Crisostomo. Ngunit ngayon tinahak nya hindi ang liwanag kundi ang karimlan. Lumisan siyang dala ang poot sa kanyang dibdib. Subalit hindi siya nilubayan ng liwanag—ang pangarap nyan
|
|
|
|
| | |
| Crisostomo: [tumayo at sinakal si Damaso] Bawiin nyo ang sinabi nyo!!! Bawiin nyo!!! Hindi mamatay-tao ang aking ama!!! Hinde! [Damaso matutumba] | |
| | |
|
 |
| | |
| Damaso: Mentira! Hindi ko siya kaibigan! Hindi ko kaibigan ang isang mamatay tao, ang isang pilisbustero! [all shocked...bulung-bulungan] | |
| | |
|
|
|
